اندازه ایده آل دفترچه یادداشت و کلاسور 4 حلقه سهند بیایید این مقاله را با یک اعتراف شروع کنیم: من یک معتاد به دفترچه یادداشت هستم.
به همین دلیل است که من میز، قفسه ها، جعبه های ذخیره سازی، انبوهی از دفترچه هایم را زیر تختم دارم… برخی از آنها حتی در جعبه های کفش شیک قرار دارند…
خواهر و دوستانم گاهی برخی از دفترهایم را می خواهند (بسته به اینکه چه کسی از من بخواهد. البته)، خوشحالم که آنها را با آنها به اشتراک می گذارم تا بتوانم موارد جدید تهیه کنم.
آیا چیزی به نام تعداد نوت بوک کافی وجود دارد؟ من برای درک خودم در این مورد مشکل دارم. یک نفر به چند دفترچه نیاز دارد؟ چرا من نمی توانم مثل افرادی باشم که یکی را قبل از اینکه دیگری را تمام کنند به دست نمی آورند؟
چرا من نمی توانم مانند دوستم فقط از یک دفترچه برای همه لیست ها، یادداشت ها، نمونه های جوهر خود استفاده کنم؟ متوجه شدم که از استفاده از نوت بوک با اندازه های مختلف لذت می برم.
علاوه بر این، من دوست دارم آنها را پر کنم تا بتوانم برای خودم دلایلی برای تحقیق و خرید موارد جدید ایجاد کنم. (امیدوارم این کاغذ هرگز از بین نرود، اما حتی الان هم به اندازه کافی دفترچه دارم که بتوانم صد سال دیگر با آن زندگی کنم.)
وقتی جالینوس از من خواست مقاله کوتاهی در مورد اندازه ها و موارد استفاده از این دفتر بنویسم، بسیار هیجان زده بودم. شروع به تحقیق کردم متوجه شدم که این مشکل اندازه حدود چهل سال است که ادامه دارد.
تاریخچه نوشتن دفترچه یادداشت ها نزدیک به 2000 سال است که توسط نویسندگان و هنرمندان در سراسر جهان استفاده می شود. با این حال، در قرن نوزدهم بود که نوت بوک های مدرن که برای توده ها جذاب بودند وارد زندگی ما شدند.
اولین کتاب جیبی که می شناسیم پر از یادداشت های پر زحمت لوئیس و کلارک در مورد سفرهایشان به غرب و اکتشافاتشان بود.
نوت‌بوک‌های ترکیب‌بندی در اندازه B5 که در آمریکا به‌طور گسترده با الگوی مرمر کلاسیک استفاده می‌شوند، ابتدا در اروپا و سپس در کل جهان در دهه 1860 گسترش یافتند. (طرح ها از تکنیک های اولیه چاپ چینی و ژاپنی الهام گرفته شده بودند.)
