اگر خودکار را روی خود یا شخص دیگری بچسبانید، خطر مسمومیت با سرب وجود ندارد زیرا حاوی سرب نیست.
خودکار یوروپن با جعبه دارای مخلوطی از خاک رس و گرافیت است، با این حال، زخم خودکار می تواند باعث عفونت شود و می توان علیه فردی که قلم را چاقو زده است، شکایت کرد.
G. Gordon Liddy در زندگینامه خود در مورد یافتن جان دین (که به دلیل خیانت از او متنفر است) در یک اتاق صحبت می کند.
او می افزاید که با دیدن خودکارهای تازه باز شده روی میز به فکر افتاد که یکی از آنها را به گلوی دین بزند.
گرافیت، شکل متبلور کربن، در نزدیکی Keswick، انگلستان، در اواسط قرن 16 یافت شد.
A.G.Werner، یکی از شیمیدانان آلمانی قرن 18، آن را گرافیت بر اساس کلمه یونانی graphein به معنای نوشتن نامگذاری کرد.
کلمه pencil به معنای قلم در زبان انگلیسی از کلمه لاتین penicillus به معنای دم کوچک گرفته شده است. پس توضیح چندان منطقی ندارد.
وقتی لکه های ریز گرافیت به الیافی که کاغذ را تشکیل می دهند می چسبد، آثار خودکار ایجاد می شود.
یک خودکار معمولی حاوی گرافیت کافی برای کشیدن خطی به طول 56 کیلومتر یا نوشتن 45000 کلمه است. هیچ کس در تاریخ این آمار را امتحان نکرده است.
فیلیپ، شاعر یونانی تسالونیکی، در قرن اول پیش از میلاد از ابزارهای سربی برای نوشتن استفاده می کرد، اما قلم مدرن توصیف شده توسط طبیعت شناس سوئیسی، کنراد گسنر، تنها به سال 1565 باز می گردد.
حامیان فرانسوی خودکار عبارتند از Nicolas-Jacques Conté که فرآیندهای تولید خاک رس و گرافیت را در سال 1795 ثبت اختراع کرد، برنارد لاسیمون که اولین خودکار تراش را در سال 1828 ثبت اختراع کرد و Therry des Estwaux که خودکار تراش مکانیکی را در سال 1847 توسعه داد.
محققان فرانسوی همچنین ایده استفاده از لاستیک خالص را که امروزه به سادگی به عنوان لاستیک شناخته می شود، برای پاک کردن آثار خودکار ترویج کردند.
تا زمانی که این ایده پذیرفته شد، نویسندگان اشتباهات خود را با پودر سوخاری پاک کردند.
اکثر خودکارهایی که امروزه در آمریکا فروخته می شوند دارای یک پاک کن در قسمت بالایی هستند، در حالی که خودکارهایی در اروپا اغلب اینگونه نیستند.
آیا اروپایی ها مطمئن ترند که اشتباه نخواهند کرد؟
